Tüm kötülükler arasından sigara içmeyi seçiyorum

Sigara içmeyi seviyorum. Yirmi senedir paket taşıyorum. Şehirlerarası yolculuklarda sigara içebilmiş nesle aidim. Hatta kadıköy taksim dolmuşunda sigara içmişliğim vardır. Tam paketi cebime, sigarayı elime yakıştırmışken toplu taşımalarda yasakladılar, uyudum ben de yolda giderken. Sınavlarda sigara içtim, yoksa bitmezdi üniversite. Zamanla herkes bıraktı sigarayı, kimi zararlı olduğunu düşündüğünden, kimi hamile kaldığından kimi de sadece orta sınıf prestij düşkünlüğünden. İlk “sex lies and video tapes” de gördüm, misafire “we don’t smoke here” dendiğini. Bayıldı bu cümleye reklamcı, mimar, halkla ilişkilerciler, onlar bayılınca, yeni şehirliler hemen ikna oldular evlerinde sigara içirmemenin prestijli bir davranış biçimi olduğuna.
Ben de özen göstermeye başladım onların evinde sigara içmemeye, ya da sigaradan daha az seviyorsam onları, evlerine gitmemeye. Sevdiklerim pasif içiciliğe ikna oldular, onları ve sigaramı kaybetmemek için yeni vücut hareketleri öğrendim, masalarda yerimi değiştirdim. Çok grip, çok bronşit oldum misafirlikler sonrasında, bunu da gayet normal karşıladım. Değil mi ki sigara tüm tekstili kokutuyor, değil mi ki tıp ikna etmişti sevdiklerimi yaktığım her sigaranın onların ciğerlerine gittiğine. Ki onlar ertesi sabah hiç düşünmüyorlardı arabalarının gazına basarken yanda ben yürürken benim ciğerime giden gazın beni ne kadar rahatsız ettiğini. Ya da küvetlerini köpük banyosu yapmak için doldururken, benim, bir sene sonraki diş fırçalama suyumu harcadıklarını. Öyle ya da böyle ikna oldum; sigara öldürür, en azından sevdiklerim böyle düşünüyor. Başkalarına ait, misafir olduğum, sevgi ya da çeşitli bağlılıklarla bulunduğum mekanlarda sigarama dikkat etmeye, istenmediğinde içmemeye başladım. Ve şimdi devlet oturmuş bana kahve, içki, çay içmek, tavla oynamak için para ödediğim yerde sigara içmememi söylüyor. İkna olmuyorum.

Bu yasaktan sonra aileler de gidebilecekmiş barlara. Çok iyi olur gerçekten. Benim alt kattaki komşuyu duyuyorum; ne zamandır pek dertliydi;

-hanım hadi kalk hazırlan bu akşam bi kemancı yapalım, kızı da sıkı sıkı giydir
-yok olmaz bey, orası çok duman oluyor, kızın ciğerleri rahatsız olur.
-haa doğru haklısın, şu yasak çıksın hele bi meclisten, roxy senin, kemancı benim akarız gecelere.

Devlet kırk yaşıma kadar verilmiş olan hakkımı geri alıyor. Karşıyım.
Tüm sigara fabrikaları kapatılıncaya kadar sigarayı bırakmayacağım.

Bireysel olmayan kötülükler çok;
Sigara içmek
Adaleti yavaşlatmak
Yalan söylemek
ihanet
boşa su akıtmak
haksızlık yapmak
dünyaya ait zenginliğin üstünü betonla kapatmak
denize poşet atmak
faşistlerle rakı içmek
bir tarafı dolu kağıdı çöpe atmak


Bu listeyi çoğaltabilirim, olduğu kadarıyla, kötülükler arasında sigara içmeyi seçiyorum.