Kulağıma çalındı, ya da ben laflarını çaldım; adam arkasından yürüyen gül yüzlü kadınlara; “demek ki neymiş, herşey fani, hepimiz gelip geçiciyiz” diyordu, kendinden emin, dünya bilgisine sahip, kadınlara hakim, en önde yürüyerek. Daha ne ister ki bir adam. Yolunu kesesim geldi. Şöyle de bir bağırasım; “ bu mudur anladığın kanuni ile hürremden, fani değil hiç biri, adam parasını ona buna değil, mimar sinan’a harcamış, bu binayı yaptırmış ki sen burada gez aklın başına gelsin, hürrem, nikahlı, siyasi kadın, böylesine mütevazi bir yerde yatmayı istemiş ki senin arkanda yürüyenler bunu bile akıl etmiyorlar” ah bre adam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder