Hemen her mahallede, özellikle de eski mahallelerde, çeşitli biçimlerde ifade edilmiş “buraya çöp atmayın” ibaresi bulunur. İlk yazıldıklarında nazik ya da sıradan bir ifade biçimi kullanılır; “lütfen buraya çöp koymayın”; bu ifade, çöpler atılmaya devam edildikçe sertleşir; “çöp koyma” “buraya çöp atan eşektir” ya da “buraya çöp atanın ..” diye başlayan ve aile fertlerinin kulaklarını çınlatacak özlü sözler döşenir duvara. Benim hep şaşırdığım, bu yazıyı yazmak için neden hep mahallenin en az okuryazar olanının seçildiğidir. O doğru harfler neden bir türlü yanyana gelemez, kimi zaman kağıt ya da kalem seçimi öylesine yaratıcı olur ki bu imla bozukluğunu özensizlikle açıklamak mümkün olamaz, belli adam uğraşmış yazmış.
Tüm bunların arasında benim favorim, bir kilisenin arka duvarının nerdeyse tümünü kaplayacak şekilde yazılmış şu özlü sözdür:
İLİMDİR İNSANLARIN AKIL REHBERİ
BİNA KÖŞELERİDİR EŞEKLERİN ÇÖP DÖKME YERİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder