Eski çiçekci
Bir kardeşimi bir de sokağımı çok özledim. Kardeşime telefon açarım, mektup yazarım ama sokağıma ne yapacağımı bilmiyorum « özledim » demek için. Lanet, huysuz bir sokak, bunca zamandır birini bile tanımadım o sokakta sıradan, uyumlu, anlayışlı. Sokağın hikayesi hep « temizlenmek » üzerine. Her temizlikte adı değişiyor. Önce çiçekci sokağı ; Kırım savaşı sonrası, hani şu şehrin en keyifli zamanlarında, genelev sokağı olarak anılıyor. Şimdi saint antoine’ın olduğu yerde Concordia var. Genelev deyince de yalnış anlaşılmasın, bugün karaköydeki evlere benzer bir yanı yok bizim sokaktaki evlerin. Ben hovarda evi diyorum onlara ; « çiçekçinin gülleri » diye ansiklopedide madde başlığı açtırmış kadınlardan bahsediyoruz burada. Concordia yıkılıp yerine saint antoine yapılınca (1912) evler ve peşisıra hovardalar abanoz sokağa gitmiş ve tabii topyekun bir değişim olmuş ; Linardi sokağı. Sokağımız artık elhamdürillah katoliktir. Şamran hanım ve Mösyö Bogos’u saymazsak elbet. Şamran hanım, bildiğimiz kantocu Şamran ; Kelleciyan, evinden dört santık nota çıkan, Anjel ve Hermine hanım’ın komşusu Şamran hanım, üç muganniye bir apartmanda, anlaşılan o ki hepsi kilisenin kiracısı.
Arap Zehra ile kocası Tahsin var bir de elbet, yanlarında horozları, hepsi şarapçı, horoz dahil. Ben bir iki kez horoz beslemeyi düşündüm gelenek bozulmasın diye bu sokakta, sokağın horozlarının ikisini okudum, birini tanıdım. En son horozumuz 4-5 sene evvel, gitmeden önce kedi kovalıyordu.
40’larda 50’lerde şiddetle öneriliyor, Beyoğlu’na Linardi’den değil de, yan sokak Nuruziya’dan çıkmak. Bizim sokakta zabıta vakaları almış yürümüş. Değişim zamanı gelmiş, meyhaneler kapatıla, isim değiştirile ; Eski çiçekci. Lakin can çıkar huy çıkmaz. Ben şimdi der miyim bizim sokakta kim oturuyor, kim hangi dairede ? demem. Biz öyle öğrendik sokakta. Tarih olsun yazarız, ama demem billah şimdi komşumun adını, ne de ne iş yaptığını. Ah çok özledim sokağımı.
Bir kardeşimi bir de sokağımı çok özledim. Kardeşime telefon açarım, mektup yazarım ama sokağıma ne yapacağımı bilmiyorum « özledim » demek için. Lanet, huysuz bir sokak, bunca zamandır birini bile tanımadım o sokakta sıradan, uyumlu, anlayışlı. Sokağın hikayesi hep « temizlenmek » üzerine. Her temizlikte adı değişiyor. Önce çiçekci sokağı ; Kırım savaşı sonrası, hani şu şehrin en keyifli zamanlarında, genelev sokağı olarak anılıyor. Şimdi saint antoine’ın olduğu yerde Concordia var. Genelev deyince de yalnış anlaşılmasın, bugün karaköydeki evlere benzer bir yanı yok bizim sokaktaki evlerin. Ben hovarda evi diyorum onlara ; « çiçekçinin gülleri » diye ansiklopedide madde başlığı açtırmış kadınlardan bahsediyoruz burada. Concordia yıkılıp yerine saint antoine yapılınca (1912) evler ve peşisıra hovardalar abanoz sokağa gitmiş ve tabii topyekun bir değişim olmuş ; Linardi sokağı. Sokağımız artık elhamdürillah katoliktir. Şamran hanım ve Mösyö Bogos’u saymazsak elbet. Şamran hanım, bildiğimiz kantocu Şamran ; Kelleciyan, evinden dört santık nota çıkan, Anjel ve Hermine hanım’ın komşusu Şamran hanım, üç muganniye bir apartmanda, anlaşılan o ki hepsi kilisenin kiracısı.
Arap Zehra ile kocası Tahsin var bir de elbet, yanlarında horozları, hepsi şarapçı, horoz dahil. Ben bir iki kez horoz beslemeyi düşündüm gelenek bozulmasın diye bu sokakta, sokağın horozlarının ikisini okudum, birini tanıdım. En son horozumuz 4-5 sene evvel, gitmeden önce kedi kovalıyordu.
40’larda 50’lerde şiddetle öneriliyor, Beyoğlu’na Linardi’den değil de, yan sokak Nuruziya’dan çıkmak. Bizim sokakta zabıta vakaları almış yürümüş. Değişim zamanı gelmiş, meyhaneler kapatıla, isim değiştirile ; Eski çiçekci. Lakin can çıkar huy çıkmaz. Ben şimdi der miyim bizim sokakta kim oturuyor, kim hangi dairede ? demem. Biz öyle öğrendik sokakta. Tarih olsun yazarız, ama demem billah şimdi komşumun adını, ne de ne iş yaptığını. Ah çok özledim sokağımı.
1 yorum:
Yazar cok tesekkurler...
Selamlar Kubra
Yorum Gönder