Ulusal yas ilan edildi, okullar, bankalar, tüm dükkanlar kapalı. Yarın istanbul’a dönüyorum, oysa hiç doyamadım Beyrut’a. Son bir kez şehir merkezinde gezeyim diye çıktım, bir süre sonra sokakta askerlerden başka kimse olmadığını farkedince doğru yer fakat yalnış zamanda olduğumu anlayarak Gemmayze’ye oradan da Eşrefiye’ye geçtim.
kahve içilecek bir café bile bulamadığım için ara sokaklarda yürüdüm. Girdiğim her sokakta ertesi gün bu şehri bırakacağım için bir kez daha üzüldüm.
homurdanarak otele döndüm. Akşam, Hamra’da kepenkleri yarıya kadar inik de olsa, tek açık bar-restoran De Prague’a gittik. Amerikan üniversitesi’nden gençlerle doluydu. Burada, gündüz sokaktaki yastan eser yoktu. Miniler, dövmeler, lounge bir ortam, çoğunlukla lübnan birası almaza içiliyordu. Evet Beyrut sıcak ama bir lokanta ya da kahvede hırkasız oturmak mümkün değil, istisnasız her mekanda, anlaşılmaz bir biçimde havalandırmayı sonuna kadar açıyorlar. Ben de bunu bahane edip kırmızı şarap içtim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder