Kırk yaşındayım ve 28 senedir bu ucube anayasa ile yaşıyorum. « Ajans » ı almanın bile siyasi sayıldığı bir gençlik yaşadım. Kimse yakınının radikal olmasını istemezken, dengeyi bulanların iyi karakterli sayıldığı, fikirlerin çok da kutsanmaması gerektiği, «siyasi görünümlü sosyal parçalanmalar» ın yaşandığı bir dönemde «çatışmayan» bir birey olarak büyüdüm, büyümekle kalmadım, yetişkin oldum. Yani şahane bir 12 eylül ucubesiyim. Benim 80’den önce hiç arkadaşım ölmedi, ama benim değil fikri için, aşkı için bile ölecek bile arkadaşım olmadı, biz abartmamayı öğrendik, biz ortada durmayı öğrendik. Duyduğumuzu öğrenmeyi, öğrendiğimizi fikre dönüştürmeyi, fikrimizi seslendirmeyi, gerekirse kavga etmeyi dengesizlik, ruhsal bozukluk diye bildik. Aynı mevzuu üzerinde iki üç cümleden fazla laf edenleri, lafı uzatanları « sağlıksız » bulduk.
Ben 12 eylül’ün fiziksel acılarından bahsedecek yaşta değilim ama mağdurum.
Ayrıca bu gece televizyonda çok konuştu abiler, o taraf bu taraf.. ben baktım altmışından sonra bile hala yakışıklı olanlar solcular.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder