Yağmur

Sigarasını yakan cama çıktı sokakta, pek mutluyuz. Yazın uzatmaları oynadığı bu mevsimde artık mazgallardan gelen koku çekilmez bir hal halmıştı. Ayrıca kedi beslemenin, yemek artıklarını sokağa fırlatmak sananlar yüzünden, sıcaklarla beraber hoş olmayan görüntüler ve kokular çöpçülerin başedemeyeceği bir aşamadaydı. Ama yine de bir istanbullu’nun sonbaharın ilk şimşek çakması ile kendini keyifle cama, balkona, olmadı sokağa atmasının sebebi, lodostan yılmış olmasıdır sanırım. Yağmur bir kahraman gibi gelir şehre, zihinleri lodostan kurtarır, açığa çıkartır. Sokağa bu akşam da böyle, bir kahraman gibi girdi yağmur, sevindik. Oysa bu sokakta her yağmur yağdığında, ihtimal çoğu evin sağı solu akar, benim ki aktı misal, olsun varsın, değil mi ki lodosu dağıttı, hoşgeldi. (fotoğraftaki yağmur tabii ki sokağıma yağan bir yağmur değildir, bir başka yerde, bir başka senenin ilk yağmurunun fotoğrafıdır, lakin o sabah da, aynen bu akşam hissettiğim serinliği, temizliği hissetmiştim)